ഏത് വിഭാഗത്തില്‍ പെടുമെന്ന് അറിയില്ല.
ചിലര്‍ക്ക് ഇതൊരു അനുഭവമാവാം, ചിലര്‍ക്ക് ഒരു ആഗ്രഹവും..
Raathrimazha_Malayalam_SabuMH
Thursday 31 December 2009
രാത്രി മഴ
ഇതൊരു സങ്കല്പ്പമാണ്.
ഏത് വിഭാഗത്തില്‍ പെടുമെന്ന് അറിയില്ല.
ചിലര്‍ക്ക് ഇതൊരു അനുഭവമാവാം, ചിലര്‍ക്ക് ഒരു ആഗ്രഹവും..
Raathrimazha_Malayalam_SabuMH
ഏത് വിഭാഗത്തില്‍ പെടുമെന്ന് അറിയില്ല.
ചിലര്‍ക്ക് ഇതൊരു അനുഭവമാവാം, ചിലര്‍ക്ക് ഒരു ആഗ്രഹവും..
Raathrimazha_Malayalam_SabuMH
Thursday 24 December 2009
Wednesday 9 December 2009
അദൃശ്യൻ
പുകവലിക്കുന്നവർക്കായ്‌ ഞാനിതു സമർപ്പിക്കുന്നു (ആൺ പെൺ ഭേദമില്ലാതെ)...
ചൂടു പുക കൊണ്ടെന്റെ,
ശ്വാസകോശത്തെ ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു.. ചുട്ടു പൊള്ളിച്ചു..
ചുണ്ടൊന്നു കൂർപ്പിച്ചു, തെല്ലൊന്നഹങ്കാരത്തൊടെ,
അവരെ, ഊതി തള്ളി അയക്കുമ്പോൾ,
അറിഞ്ഞില്ല ഞാൻ, അയുസ്സിന്റെ ഒരു നിമിഷമാണപ്പോൾ
നിസ്സാരമായ്‌ എരിച്ചു കളഞ്ഞെന്ന സത്യം..
എന്റെ ശ്വാസ നാളങ്ങൾ, നാവും ചുണ്ടും,
നീറി, ചുവന്നു, കരഞ്ഞലറി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവാം..
ഞാനെത്ര വിഡ്ഡി!
എന്റെ ശ്രദ്ധയെപ്പോഴും, ഉയർന്ന്, പഞ്ഞിക്കെട്ടു പോലെ,
ഒഴുകി നടക്കുന്ന പുകചുരുളുകളിലായിരുന്നു..
ചുരുളുകളെ തട്ടി തെറിപ്പിച്ചും,
ഊതി പറപ്പിച്ചും,
പിന്നതൊക്കെ മാഞ്ഞകലുമ്പോൾ, മറ്റൊരു ചുരുളിനെ
സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതിലായിരുന്നു ഞാൻ!
ഒരു സൃഷ്ടാവിന്റെ സംതൃപ്തി..
ഒരു സൃഷ്ടാവിന്റെ അഹങ്കാരം..
എല്ലാ സൃഷ്ടാക്കളും ഇങ്ങനെ അഹങ്കരിച്ചിട്ടുണ്ടാവുമോ?..
പക്ഷെ.. ഏതോ മറവിൽ, അദൃശ്യനായി,
ഇതു കണ്ടു ആരോ ആസ്വദിച്ചിരിക്കാം,
അവൻ - മരണത്തിന്റെ കൈയൊപ്പു ചാർത്താൻ,
സദാ പതുങ്ങി നടക്കുന്നവൻ..
ഒരിര കൂടി...
പക്ഷെ, ഈ പുകചുരുളുകൽ കൊണ്ടാവാം, ഞനവനെ കണ്ടില്ല..
ചൂടു പുക കൊണ്ടെന്റെ,
ശ്വാസകോശത്തെ ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു.. ചുട്ടു പൊള്ളിച്ചു..
ചുണ്ടൊന്നു കൂർപ്പിച്ചു, തെല്ലൊന്നഹങ്കാരത്തൊടെ,
അവരെ, ഊതി തള്ളി അയക്കുമ്പോൾ,
അറിഞ്ഞില്ല ഞാൻ, അയുസ്സിന്റെ ഒരു നിമിഷമാണപ്പോൾ
നിസ്സാരമായ്‌ എരിച്ചു കളഞ്ഞെന്ന സത്യം..
എന്റെ ശ്വാസ നാളങ്ങൾ, നാവും ചുണ്ടും,
നീറി, ചുവന്നു, കരഞ്ഞലറി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവാം..
ഞാനെത്ര വിഡ്ഡി!
എന്റെ ശ്രദ്ധയെപ്പോഴും, ഉയർന്ന്, പഞ്ഞിക്കെട്ടു പോലെ,
ഒഴുകി നടക്കുന്ന പുകചുരുളുകളിലായിരുന്നു..
ചുരുളുകളെ തട്ടി തെറിപ്പിച്ചും,
ഊതി പറപ്പിച്ചും,
പിന്നതൊക്കെ മാഞ്ഞകലുമ്പോൾ, മറ്റൊരു ചുരുളിനെ
സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതിലായിരുന്നു ഞാൻ!
ഒരു സൃഷ്ടാവിന്റെ സംതൃപ്തി..
ഒരു സൃഷ്ടാവിന്റെ അഹങ്കാരം..
എല്ലാ സൃഷ്ടാക്കളും ഇങ്ങനെ അഹങ്കരിച്ചിട്ടുണ്ടാവുമോ?..
പക്ഷെ.. ഏതോ മറവിൽ, അദൃശ്യനായി,
ഇതു കണ്ടു ആരോ ആസ്വദിച്ചിരിക്കാം,
അവൻ - മരണത്തിന്റെ കൈയൊപ്പു ചാർത്താൻ,
സദാ പതുങ്ങി നടക്കുന്നവൻ..
ഒരിര കൂടി...
പക്ഷെ, ഈ പുകചുരുളുകൽ കൊണ്ടാവാം, ഞനവനെ കണ്ടില്ല..
Post a Comment
മരണത്തിന്റെ മുഖം
എന്റെ അലസ ചിന്തകളുടെ സന്തതിയാണ്‌ താഴെ ചമ്രം പടിഞ്ഞിരിക്കുന്നവൻ. അവനെ ഒന്നു നോക്കു..
മരണത്തിനു മുഖമുണ്ടോ? ഉണ്ടെങ്കിൽ എങ്ങനെയിരിക്കും?
വെള്ളത്തിൽ മുങ്ങി മരിക്കുന്നയാൾ കാണുന്ന മുഖമാവുമോ, തീയിൽ പെട്ടു മരിക്കുന്ന ആൾക്കും കാണുക?
ചുമ്മാ ഉറക്കത്തിൽ, കാറ്റ്‌ വന്നു വീശിപ്പോയതു പോലെ, വളരെ ശാന്തമായ്‌ മരിക്കുകയാണെങ്കിലോ?
എനിക്കു തോന്നുന്നത്‌ അവരെല്ലാം കാണുന്നത്‌ വ്യതസ്ഥ മുഖങ്ങളായിരിക്കുമെന്നാണ്‌..
(ഇതിപ്പോ ആരോടെങ്കിലും ഒന്നു ചോദിച്ചറിയാമെന്നു വിചാരിച്ചാൽ, ഒരുത്തനെയും കാണുന്നുമില്ല!)
പക്ഷെ സങ്കൽപ്പിച്ചു നോക്കുന്നതിൽ വല്ല്യ പന്തികേട്‌ ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നില്ല..
നല്ല തണ്ണുത്ത, നീല നിറമുള്ള, ശാന്തമായ കണ്ണുകള്ളുള്ള, പാറിപറന്ന മുടിയിഴകള്ളുള്ള, ഒരു സ്ത്രീ മുഖമാണ്‌ വെള്ളത്തിൽ മുങ്ങി മരിക്കുന്നയാൾ കാണാൻ സാധ്യതയുള്ള മരണത്തിന്റെ മുഖം..
തീ നാമ്പുകൾ നാവിലൂടെ ഇറ്റിറ്റ്‌ വീഴുന്ന, ഉയർന്ന്, വാലു പോലുള്ള പുരികങ്ങള്ളുള്ള, തല നിറയെ തീ നാളങ്ങള്ളുള്ള, വായ്‌ തുറന്നലറിക്കൊണ്ട്‌ വരുന്ന ഒരു പുരുഷ രൂപമായിരിക്കും ഒരു പക്ഷെ തീപിടിത്തതിൽ മരിക്കുന്നയാൾ കാണുന്നത്‌..
ഉറക്കത്തിൽ മരിക്കുന്നയാൾ ഒന്നും കാണുന്നുണ്ടാവില്ല എന്നാണ്‌ എനിക്ക്‌ തോന്നുന്നത്‌.. അയാൾ ഒരു ചെറിയ കാറ്റിന്റെ തണുപ്പായിരിക്കും അറിഞ്ഞിരിക്കുക..
കൂടുതൽ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ ഇപ്പൊ തോന്നുന്നില്ല.. തോന്നുന്നവർക്ക്‌, തോന്നുന്നത്‌ പങ്കുവെക്കാം..
നന്ദി..
Post a Comment
Thursday 3 December 2009
ഈ കവിതയ്ക്ക് പേരില്ല..
ഈ കവിതയ്ക്ക് പേരില്ല.. ഇഷ്ട്ടമുള്ള പേരിടാം.
Perillatha Kavitha (Malayalam) by Sabu M H
Perillatha Kavitha (Malayalam) by Sabu M H
Post a Comment
Tuesday 1 December 2009
Thursday 26 November 2009
Thursday 19 November 2009
ചുമരുകള്‍ അടക്കം പറഞ്ഞത്...
The pain and agony of a man in chains..
Chumarukal Adakkam Paranjathu (Malayalam) by Sabu M H
Chumarukal Adakkam Paranjathu (Malayalam) by Sabu M H
Post a Comment
Monday 16 November 2009
കലാപമണ്ണില്‍
കലാപമാണെവിടെയും കരയിലും കടലിലും.
കലാപമാണീകൊച്ചു മണ്ണിന്റെ മാറിലും..
കടലോ, കണ്ണീരുവാർത്തലറുന്നു വീണ്ടും,
കര പോലും കണ്ണീരിലലിയുന്നു വീണ്ടും.
വിഷമാണെവിടെയും, മനുജന്റെ കരളിലും
വിഷമാണു വാക്കിലും നോക്കിലും പോലും.
വിഷുവും തിരുവോണവും മറന്നുനാമെന്നോ..
വിലയില്ലാ ജീവനായി മാറിനാമെന്നോ..
കരയുവാൻ കണ്ണീരുമില്ലാതെ അമ്മമ്മാർ
കനിവിന്റെ വാക്കിനായി കാതോർത്തു നിന്നു..
കരകാണാതലയുന്ന തിര പോലെ ഇന്നവർ,
കരുണതൻ വാതിൽ, തിരയുന്നു എവിടെയും..
വിളക്കെല്ലാമൂതി കെടുത്തി നാമെന്നോ..
വെളിച്ചമില്ലാതെയിന്നലയുന്നു മണ്ണിൽ.
വിളിക്കുവാൻ നാവുകൾ ഇല്ലയിനിയിവിടെ
വിളി കേൾക്കുവാൻ കാതുകൾ പോലുമില്ല..
നിരത്തുകൾ ശൂന്യമായി മാറുന്നു വേഗം.
നിലവിളികൾ മാത്രം കേൾക്കുന്നു ചുറ്റും.
നിലയ്ക്കുമോ നോവിന്റെ ശബ്ദങ്ങളിവിടെ?
നിലയ്ക്കുമോ പ്രാണന്റെ രോദനങ്ങൾ?
കലാപമാണീകൊച്ചു മണ്ണിന്റെ മാറിലും..
കടലോ, കണ്ണീരുവാർത്തലറുന്നു വീണ്ടും,
കര പോലും കണ്ണീരിലലിയുന്നു വീണ്ടും.
വിഷമാണെവിടെയും, മനുജന്റെ കരളിലും
വിഷമാണു വാക്കിലും നോക്കിലും പോലും.
വിഷുവും തിരുവോണവും മറന്നുനാമെന്നോ..
വിലയില്ലാ ജീവനായി മാറിനാമെന്നോ..
കരയുവാൻ കണ്ണീരുമില്ലാതെ അമ്മമ്മാർ
കനിവിന്റെ വാക്കിനായി കാതോർത്തു നിന്നു..
കരകാണാതലയുന്ന തിര പോലെ ഇന്നവർ,
കരുണതൻ വാതിൽ, തിരയുന്നു എവിടെയും..
വിളക്കെല്ലാമൂതി കെടുത്തി നാമെന്നോ..
വെളിച്ചമില്ലാതെയിന്നലയുന്നു മണ്ണിൽ.
വിളിക്കുവാൻ നാവുകൾ ഇല്ലയിനിയിവിടെ
വിളി കേൾക്കുവാൻ കാതുകൾ പോലുമില്ല..
നിരത്തുകൾ ശൂന്യമായി മാറുന്നു വേഗം.
നിലവിളികൾ മാത്രം കേൾക്കുന്നു ചുറ്റും.
നിലയ്ക്കുമോ നോവിന്റെ ശബ്ദങ്ങളിവിടെ?
നിലയ്ക്കുമോ പ്രാണന്റെ രോദനങ്ങൾ?
Post a Comment
കാലചക്രം
കാലത്തിന്റെ അനുസ്യൂതമായ ഒഴുക്ക്‌..ആ ഒഴുക്കിന്റെ ഭാഗമായി കുറെ മനുഷ്യജീവനും..
അനന്തതയിലൊഴുകുന്നു ഗോളങ്ങളായിരം.
അതിലൊന്നിലെന്നോ ജീവൻ തുടിച്ചു.
മത്സ്യവും കൂർമ്മവും പിറന്നതിന്നപ്പുറം,
മനുഷ്യനുമൊരുനാൾ പിറന്നു വീണു.
വാനവും ഭൂമിയും സ്വന്തമാക്കീയവൻ,
ദൈവങ്ങളൊക്കേയും സ്വന്തമാക്കി.
കഥകളൊരായിരം പടച്ചിറക്കീയവൻ,
കരളെല്ലാം വിഷത്തിൻ വിത്തു പാകി.
മനസ്സിന്റെ വാതിൽ, തഴുതിട്ടു വെച്ചു,
മണ്ണിലോ പിന്നവൻ, മതിലു വെച്ചു.
അമ്പുകൾ വാനിൽ പറന്നുയർന്നു,
അമ്പേ നശിച്ചുവീഭൂമിയെല്ലാം.
കരയാകെ ചോരതൻ നിറം നിറഞ്ഞു,
കരഞ്ഞു കൊണ്ടവനും, മരിച്ചു വീണു..
കരയിലെയവസാന ജീവൻ മറഞ്ഞു,
കരയാകെ ശൂന്യത, നിറഞ്ഞു നിന്നു.
വർഷങ്ങളായിരം വന്നു പോയി.
സൂര്യന്മാരായിരം വന്നു പോയി..
ഒരു നാളെവിടെയോ ജീവൻ പിറന്നു..
മനുഷ്യനുമൊരുനാൾ പിറന്നു വീണു..
അനന്തതയിലൊഴുകുന്നു ഗോളങ്ങളായിരം.
അതിലൊന്നിലെന്നോ ജീവൻ തുടിച്ചു.
മത്സ്യവും കൂർമ്മവും പിറന്നതിന്നപ്പുറം,
മനുഷ്യനുമൊരുനാൾ പിറന്നു വീണു.
വാനവും ഭൂമിയും സ്വന്തമാക്കീയവൻ,
ദൈവങ്ങളൊക്കേയും സ്വന്തമാക്കി.
കഥകളൊരായിരം പടച്ചിറക്കീയവൻ,
കരളെല്ലാം വിഷത്തിൻ വിത്തു പാകി.
മനസ്സിന്റെ വാതിൽ, തഴുതിട്ടു വെച്ചു,
മണ്ണിലോ പിന്നവൻ, മതിലു വെച്ചു.
അമ്പുകൾ വാനിൽ പറന്നുയർന്നു,
അമ്പേ നശിച്ചുവീഭൂമിയെല്ലാം.
കരയാകെ ചോരതൻ നിറം നിറഞ്ഞു,
കരഞ്ഞു കൊണ്ടവനും, മരിച്ചു വീണു..
കരയിലെയവസാന ജീവൻ മറഞ്ഞു,
കരയാകെ ശൂന്യത, നിറഞ്ഞു നിന്നു.
വർഷങ്ങളായിരം വന്നു പോയി.
സൂര്യന്മാരായിരം വന്നു പോയി..
ഒരു നാളെവിടെയോ ജീവൻ പിറന്നു..
മനുഷ്യനുമൊരുനാൾ പിറന്നു വീണു..
Post a Comment
Subscribe to:
Posts (Atom)
