വിരഹം

വിരഹത്തിൻ മൂർച്ചയെൻ ഹൃദയത്തിലാഴ്ത്തി നീ,
പറയാതെയൊരുനാൾ പോയി ദൂരെ..

മറക്കുവതെങ്ങനെ നിന്നെക്കുറിച്ചു ഞാൻ
നിറമുള്ള നൂലിനാൽ നെയ്ത സ്വപ്നങ്ങളെ?

ഒരു വാക്ക്‌ മിണ്ടാതെ പോയ്മറഞ്ഞെങ്കിലും
മിടിക്കുന്നുവുള്ളിലെൻ നീ തന്ന ഹൃദയം..

മുറിവേറ്റു പിടയുമെന്നാത്മാവിനുള്ളിലെ,
ചിറകറ്റ സ്വപ്നങ്ങളാരു കണ്ടൂ?

വിരഹത്തിൻ നോവു ഞാനറിയാതിരിക്കുവാൻ,
വിധിയെ പഴിച്ചുവോ ഏറെ നേരം?

വിരഹതാപത്തിനാൽ ബാഷ്പമായി മാറിയെൻ
ഉയിരിൽനിന്നുതിരുന്ന കണ്ണീർക്കണങ്ങളും.

ഒരു നോക്കു കാണുവാനാശയുണ്ടെങ്കിലും,
തിരയാതിരിക്കുവാൻ തോന്നുന്നതെന്തെ?..

ഒരുവേള നിന്നെ ഞാൻ കണ്ടുവെന്നാകിലും,
മിഴികളിൽ നോക്കുവാൻ ഞാൻ മടിക്കും..

എൻ മിഴികോണിലെയശ്രുബിന്ദുക്കളെ,
ഉള്ളിലെയാമാട പെട്ടിയിൽ പൂട്ടിടും..

അറിയാത്ത രണ്ടു പേർ പോലെ നാമപ്പോൾ,
പരിചയ ഭാവങ്ങളില്ലാതെ പോയിടും..

Post a Comment