ഞാനൊരു പ്രവാസിയല്ല..

ഇവിടെ മഴയിൽ ഞാൻ നനയാറില്ല.
ചെളിവെള്ളത്തിൽ കുട്ടികൾ കളിക്കുന്നുമില്ല.
കാറ്റിലരയാലിലകൾ കലപില കൂട്ടുന്നില്ല,
അമ്പല മണികൾ മുഴങ്ങാറില്ല,
അമ്പലക്കാളയെ കാണുന്നുമില്ല,
അരളിപ്പൂക്കൾ വിരിയാറുമില്ല.
അത്തപ്പൂപറിക്കാനാരും പോകുന്നില്ല,
ഓണത്തുമ്പികളെ കാണുന്നുമില്ല.
പൂവിളികൾ കേൾക്കുന്നില്ല.
പൂമ്പാറ്റകളെ കാണുന്നുമില്ല.
കണിക്കൊന്ന വിരിയാറില്ല,
കൈനീട്ടം കിട്ടുന്നുമില്ല,
വയൽ വരമ്പിൽ നടക്കുന്നില്ല,
വഞ്ചിയിലെവിടെയും പോകുന്നുമില്ല
ആമ്പലുകൾ പൊട്ടിക്കുന്നില്ല,
പരൽമീനുകളെ കാണുന്നുമില്ല,
കാച്ചെണ്ണ മണക്കുന്നില്ല,
കാവിലൊട്ടു പോകാറുമില്ല.
തിറയൊന്നും കാണുന്നില്ല,
തകിലൊട്ടു കേൾക്കുന്നുമില്ല.
നാലുമണി പൂക്കൾ വിരിയുന്നുമില്ല,
നാലും കൂട്ടി മുറുക്കുന്നുമില്ല.
സന്ധ്യനാമം കേൾക്കാറില്ല,
ശരണം വിളികളുയരുന്നുമില്ല.

മാവിലകൾ പൊഴിയുന്നില്ല,
മാമ്പൂക്കൾ വിരിയുന്നുമില്ല.
ഇളനീരൊരുതുള്ളി കുടിക്കുന്നില്ല,
ഇഞ്ചിമിഠായി ഞാൻ രുചിക്കുന്നുമില്ല.
കരിമ്പിൻത്തണ്ട്‌ കാണുന്നില്ല,
കരിപ്പട്ടിക്കാപ്പി കുടിക്കുന്നുമില്ല.

മേൽക്കൂരയിലെ പ്രാവിന്റെ കുറുകലുകളും,
കാക്കളുടെ കാ കാ വിളികളും,
തവളകളുടെ കരച്ചിലുകളും,
ചീവീടുകളുടെ കൂർത്ത ശബ്ദങ്ങളും..
ഒന്നും ഞാനിവിടെ കേൾക്കുന്നില്ല.

കടപ്പുറത്തിരുന്ന് കപ്പലണ്ടി കൊറിക്കുന്നില്ല,
കടലിന്റെ മക്കളെ കാണുന്നുമില്ല.

പാദങ്ങളിൽ കളിമണ്ണ്‌ പുരളുകയോ,
ചുവന്ന ചരലുകളുടെ തണുപ്പറിയുകയോ,
തൊട്ടാവാടികൾ കൈ കൂപ്പുന്നതോ,
ചേമ്പിലകൾ മഴമുത്തുകൾ താലം പിടിക്കുന്നതോ..
ഒന്നുമൊന്നും..
ഞാനറിയുന്നില്ല..കാണുന്നുമില്ല.

സായാഹ്നത്തിലെ കൂട്ടച്ചിരികളും,
തെരുവോരത്തെ ചായ പീടികകളും..
ഞാൻ കേൾക്കുന്നുമില്ല, കാണുന്നുമില്ല..

മുഖങ്ങൾ ഞാൻ കാണുന്നില്ല,
ശബ്ദങ്ങൾ ഞാൻ കേൾക്കുന്നുമില്ല..
അമ്മയുടെ സ്നേഹസ്പർശം ഞാനറിയുന്നില്ല,
അച്ഛന്റെ സ്നേഹശബ്ദം ഞാൻ കേൾക്കുന്നുമില്ല.

എങ്കിലും ഞാനെല്ലാമറിയുന്നു,
കേൾക്കുകയും, കാണുകയും ചെയ്യുന്നു..
ഞാനൊരു പ്രവാസിയല്ലെന്നുറക്കെ പറയുകയും ചെയ്യുന്നു..

Post a Comment