കണി

അമ്മ:
കാണണമാദ്യമെൻ കണ്ണന്റെ ചിരിയുമാ,
കാൽക്കലിൽ വെച്ച കണി പൂക്കളും നാളെ.

കാമുകൻ:
കാണണമെനിക്കു നിൻ മുഖമന്റെ പ്രിയതമെ,
കണിയായി നിത്യവും ജന്മം മുഴുക്കെയും.
പ്രണയമെ, നീയെന്റെ കണിയെന്നു ചൊന്നാൽ,
പരിഭവം തോന്നുമോ കണി വെച്ച മലരിനും?

കവി:
ചിരി പൊഴിച്ചെത്തുന്ന പൈതലും പിന്നെയോ,
കള കളം പാടുന്ന പുഴയിലെ ഓളവും.
പതിയെ വിടരുന്ന ചെമ്പനീർ പൂക്കളും,
പുലരിയിൽ പെയ്യുന്ന മഴയുടെ നൃത്തവും.
ഇതു തന്നെയാവണം കണിയെന്നുമെന്നും
ഇതു തന്നെയാണന്റെ പ്രാർത്ഥാനാഗീതവും..

Post a Comment