എനിക്കു പറയാനുള്ളത് മനുഷ്യനെ തേടി നടക്കുന്ന ദൈവത്തിനെക്കുറിച്ചാണ്..
നമ്മിൽ എത്രപേർക്ക് ഇടം കൊടുക്കാൻ കഴിയും?...
ഞാനലഞ്ഞു, ഒരിടം തേടി..
ഒരു മാത്രയെങ്കിലും ഒന്നിരിക്കാൻ..
എനിക്കു കയറിയിരിക്കാൻ,
ഒരു പാട് ഹൃദയങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു - പണ്ട്..
മനുഷ്യ ഹൃദയങ്ങൾ..
പക്ഷെ...
അവിടെ നിന്നും ഞാൻ പുറത്തായി.
പുറത്താക്കി എന്നതാണ് സത്യം!
ചിലരെന്നെ കല്ലിൽ കുടിയിരുത്തി
എന്നെ ഇരുത്തി അവർ കച്ചവടം നടത്തി..
ചിലരോ, കല്ലിനെ തള്ളി പറഞ്ഞു..
സഹിക്ക വയ്യാതെ ഞാൻ അവിടെ നിന്നും പുറത്ത്..
ഒരിടം തേടി ഞാൻ എത്ര ഹൃദയങ്ങൾ തുറന്നു നോക്കി?
അവിടെ ഞാൻ കണ്ടത് കറുത്ത വികാരങ്ങളായിരുന്നു!
പുളഞ്ഞു കിടക്കുന്ന പാമ്പുകളേ ഞാൻ കണ്ടു..
പണം കുത്തി നിറച്ചവ ചിലത്!
ചിലരോ, അവിടെ വിഷം പാകം ചെയ്യുന്നു!
കൂമ്പാരം കണക്കെ ആയുധങ്ങൾ നിറച്ചിരിക്കുന്നു ചിലർ!
മാരക ആയുധങ്ങൾ!
പക്ഷെ, എന്നെ നടുക്കിയത് അതൊന്നുമല്ല!
എന്റെ അപരന്മാർ!
എന്നെ പോലിരിക്കുന്നവർ കയറിയിരിക്കുന്നു!
അവസാനം...
ഒരിടം എനിക്കു കിട്ടി...
നിങ്ങൾ വിശ്വസിക്കുമോ?
അതൊരു ഗർഭസ്ത ശിശുവിന്റെ ഹൃദയമായിരുന്നു!
എനിക്കറിയാം വീണ്ടുമൊരിക്കൽ ഞാൻ പുറത്താവുമെന്ന്..
എങ്കിലും.. അതു വരെയെങ്കിലും,
ഞാനൊന്നിരിക്കട്ടെ!!
അത് നല്ലൊരിടം തന്നെയാ,, എങ്കിലും പുറത്ത് വരാതെ രക്ഷയില്ലല്ലൊ. കവിത നന്നായിട്ടുണ്ട്.
ReplyDeleteപിന്നെ ഒരു പുതിയ കഥ ഉണ്ട്, വായിച്ച് വിഷമിക്കരുത്,
http://mini-kathakal.blogspot.com/2010/02/blog-post_28.html
മിനിക്ക് നന്ദി പറയുന്നു
ReplyDelete