ഏകലവ്യന്റെ മകൻ

അയാൾ, ഏകലവ്യന്റെ മകൻ അസ്ത്രം തൊടുക്കാൻ തയ്യാറെടുക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു പുള്ളിമാനിനു നേർക്കാണ്‌ അസ്ത്രാഗ്രം ചൂണ്ടി നില്ക്കുന്നത്. പച്ചിലകളുടെ മറവിലിരുന്ന് അസ്ത്രമയക്കുക - അതിലല്പം ജാള്യത തോന്നാതിരുന്നില്ല. ഒളിവിലിരുന്ന് തെളിവിലേക്ക് അസ്ത്രമയയ്ക്കുക. അതെത്ര നിസ്സാരമാണ്‌. അതിലൊരു ചതിയുടെ ഭാവമുണ്ട്. പക്ഷെ വിശപ്പ്.. കൈവശമുള്ള ഏതൊരസ്ത്രത്തേക്കാളും മൂർച്ച അതിനുണ്ട്. ഇരുകൈകൾ കൊണ്ടും അസ്ത്രമെയ്യാൻ പഠിച്ചിരിക്കുന്നു ഇപ്പോൾ. മരിക്കും മുൻപ് പിതാവിന്റെ ഉപദേശമതായിരുന്നു. ‘നീ വിരലുകളെ വിശ്വസിക്കരുത്..ഇരു കൈകൾ കൊണ്ടും അസ്ത്രമയയ്ക്കാൻ പഠിക്കുക..പകൽ മാത്രമല്ല രാത്രിയിലും.’. താതൻ പറയുന്നതൊന്നും തന്നെ മനസ്സിലായില്ല. എങ്കിലും പരിശീലിച്ചു. ഉപദേശപ്രകാരം, രാവും പകലും.

കരിയിലകൾ ചതിച്ചു. പച്ചിലകൾക്കിടയിലെ കണ്ണിലേക്ക് തന്നെ മാൻ ഒരു നിമിഷം നോക്കി നിന്നു.
ഒരു നിമിഷത്തെ ഇരയുടെ നോട്ടം. വിരലുകൾക്കിടയിലൂടെ അസ്ത്രം ശീല്ക്കാരത്തോടെ പാഞ്ഞു. ഇലകൾ മുറിഞ്ഞു വീണു. മാനിന്റെ കൊമ്പുരസി കൊണ്ട് അസ്ത്രം അകലേക്ക്..

ഇന്നും പരാജയം.
തിരികെ ചെല്ലുമ്പോൾ ഒരാൾ കാത്തു നില്ക്കുന്നത് കണ്ടു.
അച്ഛന്റെ ഗുരു.
പ്രതിമയുടെ പകർപ്പ്.
മകനും പഠിച്ചത് അതേ പ്രതിമയുടെ മുന്നിൽ നിന്നു തന്നെ.
നമസ്ക്കരിച്ചെഴുന്നേല്ക്കുമ്പോൾ ഗുരു കൈ നീട്ടി.
പിതാവ് പറഞ്ഞു തന്ന പഴയ ദക്ഷിണയുടെ കഥ വീണ്ടുമോർത്തു.

അസ്ത്രം വീണ്ടുമെടുത്തു.
ഇത്തവണ അസ്താഗ്രം ചൂണ്ടി നിന്നത് പ്രതിമയുടെ നേർക്കായിരുന്നു.
പ്രതിമ തകർത്ത് അസ്ത്രം ശീല്ക്കാരത്തോടെ..

Post a Comment